Muzycy i dziennikarze rozkładają na części synth-popowego klasyka.

Odbiór muzyki zespołu Papa Dance na przestrzeni lat to historia pełna dwuznaczności, nieporozumień i ślepych zaułków. Temat cały czas wzbudza emocje, co zaskakuje nawet samych muzyków – co po prawie 35 latach potwierdza wokalista Paweł Stasiak, już na początku finałowej rozmowy cyklu podcastów Papcast, poświęconego różnym aspektom działalności zespołu, przede wszystkim płycie Poniżej krytyki. Kuba Ambrożewski zaprosił do rozmów muzyków (i byłych muzyków) zespołu, ale też innych dziennikarzy muzycznych, którzy przez pryzmat ikon polskiego synth-popu przyjrzeli się szerzej popkulturze schyłku PRL-u, muzyce przemiany ustrojowej i kolejnym duchologicznym czy hipsterskim kontekstom, które z czasem nawarstwiły się wokół klasycznego albumu. To mogłaby być solidna (ponad 10 godzin rozmów!) podstawa dla jednej z książek z serii 33 ⅓ – intrygująca nie tylko dla tych, którzy są zdeklarowanymi fanami Papsów. Osoby, które nie do końca rozumieją fenomen zespołu zapraszamy do odsłuchu – spora część polskiego niezalu wyraża więcej niż miłość do Papa Dance, a echa Poniżej krytyki można usłyszeć na wielu niezależnych płytach. 

WIĘCEJ