Robert Beatty w ciągu ostatnich kilku lat stał się najbardziej pożądanym autorem okładek płyt. Z jego usług korzystają w tej chwili już nie tylko tytani undergroundu, Amerykanin użyczył swoich rąk oraz wyobraźni takim artystom jak Tame Impala, Kesha czy The Flaming Lips.

Zanim jednak doszedł do tego statusu, urodzony w 1981 roku na plantacji tytoniu w Kentucky, artysta imał się różnych zajęć. Przez kilka lat był dozorcą stacji benzynowej w Lexington – drugim największym mieście wymienionego już stanu. Równolegle powołał do życia na początku poprzedniej dekady harsh noise’owe trio Hair Police, które w pewnym momencie osiągnęło relatywnie spory sukces, przynajmniej w obrębie swojego zdecydowanie niszowego środowiska. Beatty zaczął też puszczać wodze fantazji i swoimi pomysłami ozdabiać okładki kolejnych wydawnictw grupy.

Jego prosty abstrakcyjny styl stopniowo ewoluował i zaczął przyjmować swoją ostateczną formę ok. 10 lat temu. Właśnie wtedy muzyk zaprojektował swoje pierwsze okładki dla Burning Star Core oraz, zdobywającego powoli rozgłos, Oneohtrix Point Never.

Niedługo potem Beatty zaczął wykorzystywać narzędzie, które miało największy wpływ na jego styl – cyfrowy aerograf. To właśnie ta technika, odwołująca się do, często zainspirowanej psychodelią, sztuki ulicznej okazała się doskonała dla wizualnego medium jakim są okładki singli i albumów. Wyglądająca tak samo imponująco na ekranie komputera czy telefonu, jak i fizycznym nośniku.

Kompozycje Beatty’ego zwykle są oparte na jednej konkretnej osi, którą można przepuścić przez okładkowy kwadrat. Często opierają się na wykorzystaniu prostych geometrycznych linii oraz bardziej abstrakcyjnych kształtów oraz żywych kolorów (z których zgniła zieleń i intensywny pomarańcz znajdują się wśród jego zdecydowanych faworytów). Często sięga on po retro-futurystyczne motywy kojarzące się z estetyką science-fiction i fantasy z zeszłego wieku – zwłaszcza fizycznymi okładkami gier wideo z lat 80-tych i 90-tych. Jako główną inspirację i doświadczenie formacyjne Beatty wymienia Dziką Planetę – kultową animowaną, francusko-czechosłowacką koprodukcję z początku lat 70-tych.

Trudno się dziwić, że jego charakterystyczny styl przyciąga głównie dźwiękowych odmieńców – twórców wypaczonego, kwasowego popu lub maniaków kontemplacyjnego ambientu i przebijającego bębenki uszne drone’u i noise’u. Akcje grafika po raz kolejny poszły w górę gdy przygotował on okładkę do płyty, która zdominowała cały 2015 rok, czyli post-modernistycznego popowego arcydzieła jakim jest Currents autorstwa Tame Impala. Beatty przygotował także równie imponującą oprawę dla wszystkich singli, które towarzyszyły temu wydawnictwu. Za przykładem poszli więc The Flaming Lips, dla których artysta przygotował wizualizację do albumu Oczy Mlody oraz, zbliżająca się wtedy wizerunkowo w stronę undergroundu, Kesha.

Nie tylko muzycy chętnie korzystają z jego usług. Beatty jest stałym współpracownikiem New Yorkera i New York Timesa, gdzie ilustruje teksty dotyczące technologii i środowiska. Jest także autorem grafik promujących, wyprodukowany przez HBO i wyreżyserowany przez Stevena Soderbergha, serial Mozaika.

W ten sposób kwasowe wizje ciężko pracującego chłopaka z Kentucky podbiły najpierw awangardowe podziemie, a teraz są rozchwytywanym towarem w mainstreamowym obiegu. Biorąc pod uwagę wspomniany na samym wstępie brak jego formalnego wykształcenia, jest to jedno z ciekawszych CV ostatnich lat.

Opublikowano dnia: 6 grudnia 2019 o 12:41