please be tender with my data to multidyscyplinarna wystawa queerowego duetu Eternal Engine utworzonego w 2019 roku przez Jagodę Wójtowicz (ona/jej) i Martixa Navrota (oni/on) pracujących w mediach takich jak VR, AR, wykłady performatywne, obiekty i instalacje.

Ekspozycja odkrywa nowe formy ludzkiej seksualności oraz intymne relacje z danymi. Jej centralnym punktem jest Body Open Source — praca VR odrzucająca ograniczenia binarnej klasyfikacji płci dyktowane przez gry głównego nurtu. Body Open Source to płynny świat, który sprzyja tworzeniu delikatnych relacji przez niebinarnych graczy wchodzących ze sobą w niczym nieograniczone relacje. Ożywione przez artystów w 2022 roku, Body Open Source stanowi radykalną przeciwwagę dla przemysłu porno, który w ogromnym stopniu wykorzystuje technologię VR. Przenosząc punkt ciężkości z seksu jako transakcji (penetracji) na płynną wymianę danych (circlusion – oplatanie), Eternal Engine stawia pytanie o queerową przyjemność w metaversie. Akceptując ograniczenia binarnych komputerów spekuluje o formach niebinarnego, kwantowego seksu, przyglądając się naszym intymnym relacjom z danymi. Wystawę please be tender with my data obejrzycie w galerii IMPORT EXPORT przy Alejach Ujazdowskich do 24 czerwca!

Odkąd energią napędową stała się informacja, a ludzie przeobrazili się w data-istnienienia, każda próba oddzielenia cyfrowego od niecyfrowego okazuje się daremna. „Please be tender with my data” –  zdaje się szeptać awatar z tytułowej pracy wystawy. Niebinany strażnik delikatnie mieniący się fioletem na połyskliwej satynie. Fighter zmagający się z opresyjną polityką kraju. Queer uciekający od cis-heteronormy realnego do utopii wirtualnego. Ale czy jakakolwiek przestrzeń jest bezpieczna?

Niepokoje związane z intymnym stosunkiem do danych wyrażają się w naszym języku. Wycieki danych są niczym utrata cennych płynów witalnych, które spajają naszą tożsamość. Inwigilacja zagraża autonomii, a cyberatak niczym udar poraża wrażliwą strukturę naszego cyfrowego układu nerwowego.

Akty odzyskiwania sprawczości nad ciałem cyfrowym mają wiele odsłon. Mogą być tak radykalne jak ruch quantified-self, którego wyznawcy obsesyjnie mierzą parametry własnego ciała, by móc osiągnąć kojące poczucie kontroli. W zamian za to osobliwe ukojenie obnażają najwrażliwsze ze swoich danych – tętno, masę ciała czy długość snu. Internetowe praktyki wojerystyczne napędzają platformy mediów społecznościowych – związane z nimi aktywności mogą być podniecające, o ile voir wie o voyeur. Maniacy bezpieczeństwa martwią się niepożądanym wykorzystywaniem ich danych, tak samo jak obawiają się włamania lub napaści na tle seksualnym. Jedni nie chcą widoczności, inni, cierpiący z powodu jej braku, rozumieją ją jako przywilej. Luki w bazach danych owocują przekłamanym, niepełnym obrazem rzeczywistości. Prowadzą do uprzedzeń i podtrzymują stereotypy związane z tożsamością płciową, rasową i seksualną czy sprawnością. Boleśnie odczuwają to osoby przedstawicielskie grup marginalizowanych, które o widzialność muszą walczyć.

Co zatem możemy zrobić, aby odzyskać kontrolę nad naszymi cyfrowymi ciałami? Czerpiąc z osiągnięć queerowych praktyk wykorzystujących seksualność jako broń i ciało jako aparat poznawczy, Eternal Engine pokazuje nam delikatny, ale radykalny sposób queerowania technologii. Proponowana metoda zrodzona z doświadczenia niehetonormatywności i związanych z nim zmagań przejawia się tu w tworzeniu własnych zdecentralizowanych światów. Queerowe pragnienie autonomii ucieleśnia się w niezależnym serwerze o owalnej, niepokojąco BDSM-owej formie, do której podłączasz się za pomocą headsetu. Wewnątrz czeka na Ciebie marzenie o wolnym, niebinarnym seksie – stworzone na binarnym komputerze z pełną akceptacją jego technologicznego i semantycznego prymitywizmu. Marzenie o spirytualnym akcie przyjemności, który wymyka się ograniczeniu na to co męskie i kobiece, zostaje spełnione.

A plik i ciało odzyskane.

Czytamy w tekście kuratorskim Kat Zavady.

Poza Body Open Source na wystawie prezentowane są również nowe prace duetu: obiekty 3D, animacja tworzona w czasie rzeczywistym oraz instalacje przestrzenne, które są portalem z tego, co wirtualne, do tego co fizyczne.

W swojej pracy Eternal Engine bada performatywność przestrzeni wirtualnych i anomalii międzymedialnych (3D, AI, VR, XR). Zainspirowany cyfrowym folklorem, technologicznymi fetyszami i fantazjami o nanobotach, język wizualny Eternal Engine zaciera granicę między rzeczywistością a światem wirtualnym.