Ostentacyjna, fikuśna, zabawna, czasem nielegalna – przegięta architektura jest wśród nas. Zobaczmy, jakie skarby można znaleźć w Warszawie…
Przedszkole na Kabatach
– Tego budynku nie należy oceniać tymi samymi kryteriami co gmachów dla dorosłych – powiedział kiedyś jeden z autorów obiektu. Budynek ma przypominać domek dla lalek złożony z brył geometrycznych wymalowanych w kolory tęczy. Zwycięski projekt wybrały dzieci, a jego rozpoznawalnym znakiem jest interwencja rzeźbiarska na fasadzie w kształcie uśmiechniętej buźki.
Świątynia Opatrzności
Świątynia miała powstać już w 1791 roku jako wotum narodu za uchwalenie Konstytucji. W międzyczasie pojawiło się wiele pomysłów na jej kształt. Inspiracje sięgały od amerykańskich drapaczy lat 30., gotyckich katedr aż po katakumby. Na temat zwycięskiego projektu jedna z mieszkanek Wilanowa napisała kiedyś wiersz: „Często medytuję nad zlewozmywakiem, gdy na dnie miga do mnie wyciskarka do cytryn. W najśmielszych snach nie spodziewałam się ujrzeć cię w pełnym majestacie”.
Siedziba TVP przy ul. Woronicza
Jeśli powstanie kiedyś gmach siedziby polskiego internetu, tylko on będzie w stanie konkurować z tym cudem. Płynne linie fasady przypuszczalnie wyrażają zmienność znaczeń medialnych komunikatów, dodają także wdzięku wydarzeniu, jakim jest istnienie telewizji we współczesnym świecie.
Oddział Indykpol
Nieśmiały witraż wpisany w okienną mandorlę zdaje się pokazywać świat, w którym nie ma już ani ludzi, ani indyków. Czy to zatem alegoria hasła reklamowego firmy Indykpol „Pełnia dobrego życia”?
Hotel Lord
Niewielki podjazd pod hotelem sugeruje, że pomimo czterech gwiazdek orszak gości powinien być raczej skromny. Całe szczęście położenie przy trasie szybkiego ruchu pozwala na objęcie spojrzeniem całego gmachu, który podobno przed transformacją w drag king był niepozornym blokiem z wielkiej płyty.
Centrum handlowe Blue City
Niebieskie miasto to daleka kuzynka centrów handlowych z Bliskiego Wschodu, zanurzona w śnie o Warszawie. Turecki architekt zamarzył o tak wielkim przepychu, że ostateczna wersja centrum musiała zostać stonowana przez polskich wykonawców.
Hotel Czarny Kot
Niby ukradkiem, bez potrzebnych zezwoleń tajemnicza przemiana z każdym nowym wykuszem zaciera pierwotną bryłę historycznego jednopiętrowego pawilonu, jaki można było napotkać w tym miejscu 30 lat temu. Sprawa jest dosyć niewygodna, Czarny Kot skutecznie odpiera jednak każdy kolejny nakaz rozbiórki.
„Na bal sylwestrowy podjechałam bryczką, która zaprzęgła mnie w pokoju 108. Wyciągasz asa z rękawa, a twoja kocica chce do domku, nim skończy się ta wielka rozbudowa. Czarny Kocie, jesteś białą flagą na horyzoncie wspomnień”.
Credits:
Muza: Filipka – @f_____rtkwsk
Foto: Milena Liebe – @milenaliiiebe
Stylizacja: Przemysław Falarz – @_falarz_
Opublikowano dnia: 18 listopada 2019 o 14:00
