Filmowy debiut szwedzkich reżyserek Hannah Reinikainen i Lii Kim Hietali opowiada o życiu siedemnastoletnich niebinarnych Amber Mastracci, którzy przeżywają pierwsze miłości i przyjacielskie kłótnie. Reinikainen i Hietala odrzucają konwencjonalną narrację na rzecz wyjątkowego dokumentu, który łączy materiały ze Snapchata, filmy z telefonu, kamery cyfrowej i ujęcia z dzieciństwa. Zabieg ten sprawia, że czujemy się zaproszeni do świata Amber i poznajemy ich złożony charakter. Intymne, nieprofesjonalne ujęcia sprawiają, że tracimy poczucie inscenizacji, a film zyskuje na autentyczności.

Na początku dokumentu, Amber myśleli, że film będzie o nich i ich najlepszym przyjacielu Sebastianie. Byli nierozłączni, razem dorastali i chodzili do szkoły, dzielili się wszystkim – kąpielami, drinkami, jointami i przyjaciółmi. Pomogli sobie nawzajem odnaleźć samych siebie. Amber uważali Sebastiana za brata. Niestety, po drodze ich związek się rozpadł. Kiedy po raz pierwszy spotykamy Amber są zagubieni, dużo piją i imprezują, wydają się dotkliwie samotni mimo obecności innych przyjaciół i podejmują ważne decyzje bez prawdziwego źródła wsparcia. Rozdziały kręcone na przestrzeni trzech lat trafnie przedstawiają komplikacje życia, miłości, zdrady i tożsamości. Rozmowy o wewnętrznych i zewnętrznych doświadczeniach związanych z płcią są istotne i nadają dokumentowi strukturę, ale widza wciągają Amber i ich niezwykła osobowość, a sercem opowieści są tak naprawdę związki.

W trakcie filmu Amber kilkukrotnie odwiedzają klinikę w nadziei na otrzymanie diagnozy dysforii płciowej, co umożliwi im wykonanie mastektomii i zmieni to, jak Amber postrzegani są przez społeczeństwo. Na szczęście wizyty nie określają trajektorii filmu, a jedynie kontekstualizują życie Amber w świecie rzeczywistym. Nawiązują do trudności, z jakimi queerowe osoby borykają się, dorastając w Szwecji.

Na zawsze Amber to odświeżające i realistyczne podejście do kwestii tożsamości, wyrażania siebie i nastoletnich zawirowań życia. Dokument powinien być pozycją obowiązkową w szczególności w Polsce, która ma problem z adekwatnym przedstawianiem mnogości doświadczeń na ekranie.

Na zawsze Amber obejrzeć można w sobotę 23 października o 13.15 w kinie Elektronik lub w poniedziałek 25.10 o 21 w Kinotece. Zachęcamy również do wzięcia udziału w dyskusji na temat sytuacji młodych osób LGBTQ+ w Polsce, którą po pokazie w Elektroniku poprowadzi queerowy dziennikarz Anton Ambroziak.

Oprócz Na zawsze Amber na festiwalu HER Docs znajdziecie dużo innych wspaniałych pozycji stworzonych przez kobiety. Gorąco zachęcamy do odwiedzania kin i sprawdzenia programu online, to może być jedna okazja, by zobaczyć wiele z oferowanych przez festiwal filmów w Polsce. Ponadto zachęcamy do obczajenia bogatej oferty wydarzeń towarzyszących seansom w ramach HER Docs.